Na een stilstand van 2 jaren vanwege de corona was het gelukkig en eindelijk weer zover, de Tulendienst. Een Wieringer kermis is niet compleet zonder tulen en dus was er zondagochtend 31 juli een volle kerk. Ook waren er toeristen op het Tulenfeest afgekomen.
Na de opening door de voorzitster van de Dangsers kwam het koor de Wieringer Sanghers. Het koor ging van start met “Wie wil er mee naar Wieringen varen” en ging verder met een medley van 7 liederen van Annie MG Schmidt en Harry Bannink. Het gaf een mooi en vrolijke entree voor het Tulenfeest. Vervolgens kwamen de Wieringer Dangsers van achter uit de kerk op met een dans. Zij vervolgden daarna met nog een aantal dansen.
Dominee Asscher hield een kort, maar wel heel leuk praatje. Ook kwamen er dit jaar weer kinderen langs om een kermiscentje te verkrijgen. Er was ook een (gepensioneerde) bakkersvrouw die als vanouds het bekende tulenpraatje in het Wierings dialect voordroeg en zij gaf als voorbeeld hoe vroeger de tulen werden gegeten. Om half twaalf werd op de hoorn geblazen. De bakker kwam binnen met de warme tulen en riep luid en duidelijk: “De tule binne gaar”. Voor iedereen aanwezig in de kerk was er een warme tuul met boerenbutter en ham, wat men zich goed liet smaken.
Het was weer een geslaagd tulenfeest. Na afloop van de dienst was er nog een drankje vanwege het 40 jarig bestaan van de Dangsers. De schaalcollecte bij de uitgang zorgt ervoor dat er volgend jaar weer warme tulen zijn.